A DEAD PARROT, about me mum (and too many others)

 Soms had ik behoefte aan een serieus gesprek met mijn moeder, maar aan haar prietpraat en dronken ijdele geklets had ik geen boodschap. Mijn moeder is een ongehoord domme vrouw. Ze ziet, leest, hoort, ruikt of weet niets wat wel de moeite waard is. Ze valt voornamelijk op mannen die ooit meenden de eerste onder gelijken te zijn, narcisten zoals zij maar dan extravert. Ook zij hebben en kennen maar 1 belang: eigen belang. En leerde ik later daarin opgesloten zitten, jezelf niet meer kunnen relativeren en denken of de waan hebben dat je koningin kutkip of king piggy bent. Ik heb me laten vertellen dat haar vader, mijn opa, ook zo'n type was en dat haar moeder zich als codependent narciste niet schikte in haar lot, maar daarom alles tegensprak; slecht geaarde hond versus kwade boze poes, blaffend en hissend de hele dag. 

Babara van de griend, mijn ma. Ik heb mijn hele jeugd heel wat met haar te stellen gehad. Toen ik nog een kleuter was zette ze bijvoorbeeld tijdens het voeren haar eigen mond open in plaats van de mijne. Op een dag nam ze mij mee naar de speeltuin. Terwijl ik in een draaiend wiel liep kreeg ze jan in de gaten, die haar ook even observeerde. baba, zo noemde ik toen mijn mama, raakte zo in vervoering van lange jan dat ze tijd en ruimte leek te vergeten. Ik werd moe van het draaiende wiel; ik was tenslotte nog maar 7 jaar. Mijn beentjes stapten al zeker tien minuten door op dit wonder van techniek, een draaiende ja-knikker. Na een poosje riep ik haar: "BABA ! BABAAAAAAA ! Ik wil eruit, uit dit wiehiel !" Verdwaasd liep zij naar mij en zo werd het wiel afgeremd door haar hoofd. Baba heeft geen klap van de molen gehad, maar een klap van het wiel. 

En maar sputteren en mijmeren over haar positie als raadsheer, opper de popper rechter, en hoe alleen ze wel niet was. Slaafse codependente afhanke lijke kinder lijke ouwe lijke baba. Vaak huilde Baba. Zij pinkte geen traantje weg. Ik heb het over tranen met tuiten. Na Baba was ik voorbestemd voor een studie psychologie. Dat kun je wel denken. Daar leerde ik het volgende: veelvuldig janken, vrese lijk verwaand zijn en opgaan in dat geloof en zielig doen, continu investeren in de slachtoffer rol jegens deze en gene zijn de symptomen van passief codependent afhanke lijk narcisme en een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.  

Enige tijd geleden heeft zij het zo bont gemaakt, dat ik besloot haar aan de dierentuin cadeau te doen. Verleden donderdag ben ik haar daar gaan bekijken. Ze hadden haar bij de vogelachtigen ondergebracht. Links van haar stond een buitenissige buizerd en rechts knabbelden struisvogels op maïs dat oppassers hen toewierpen. Even verderop hoorde je het speenvarkentje uit Limbabwe, GWilders, aandacht trekken. Ook een kleine pauw van 1.73 meter, TerriBidet, was akelig aan het schreeuwen. Mijn moeder trok wel wat bekijks: de papegaai zat naast een opgedroogde kunstvijver autistisch in zichzelf opgesloten aan een uitspraak te schrijven, ze deed thuis gekromd ook niet anders. De zon scheen aangenaam en mijn moeder leek het niet kwaad te hebben. Ik wilde niet aanzien hoe dit zou aflopen en ben toen maar doorgelopen naar de apen. Die gapen elkaar ook na.

S.S.Tront Haai ts ma, hard ass ets versus financial ass ets 

We prefer gold to bitcoin, the latter beingk completely worthless, where ass gold glitters and that is an attraction to vain greedy ratpigs. They built their own financial banking management "control" ratpig system until they're dead, suffocating the people and planet earth. Ik geloof dat aantrekking begint in je reet en verder groeit als het klikt op meer dan alleen woorden. Niet omdat we op zoek zijn naar een bepaald label, maar omdat het fijn is om iemand tegen te komen die jouw energie spiegelt : een mix van humor, lef en zin in iets dat niet uit een handleiding komt. Ik hou van plagen met een glimlach, gesprekken die alle kanten op mogen, en blikken die nét iets langer blijven hangen dan sociaal wenselijk is. Geen haast, geen beloftes, alleen nieuwsgierigheid, plezier en misschien een beetje vuur als we elkaar durven te raken waar het echt voelt. Ben jij iemand die net zo graag uitdaagt als toegeeft, die liever het moment volgt dan het plan? Dan stel ik voor dat we stoppen met zoeken en gewoon beginnen met spelen.