.. laat r, laat r, se hep et alteit so gedaan, laat me, laat me, ik hep eT altijd so getan
The Piper : di sesso non voglio parlare
1 december 2025 fijn, zonder onderrug pijn !! En dan een uur bij of met Krista te zijn 😻😍
Gisteren sprak ik 4 mensen, Liana, Harry van der Woerd en nog 2 en ze vinden het allemaal verschrikkelijk hoe trumpoetin binsalmannetanyahu kimjongkhamenei wildersyesilgoz en rutteschippers deze mooie wereld aan het vernielen zijn met dr net zo ijdele greedy lll pvvd ss 15c mammonkanker slaafse krrengetjes .. evil and guilty are those who let them destroy humanity and this planet
It’s not trump, poetin, bin salman, kimjong, netanyahu, khamenei, rutteschippers, wildersyesilgoz that pay a terrible price .. it’s the real living and loving people and planet earth that pay the heaviest price because of short lived short sighted ratpig profit in government as the killing burden on the people and planet
Good for nothing, bad for everythingk .. bis dass der Tod sie scheidet ..
Zou een man ooit een tekst verzinnen als : don’t you wish your girl friend was hot like me, don’t you ?! Dontcha ?! Vind dat Marissa en Myra dat terecht zouden kunnen zingen, maar zo zijn ze niet, te bescheiden (voor zover ik ze ken, en ik ken ze niet).
30 november 2025 Rond 10.33 uur in de ochtend reed ik met de mooie electra glide op een voorrangsweg, verlengde van de Sportlaan, machiel vrijenhoeklaan, en van rechts kwam een donker grijze tesla die door reed .. vond het de tweede semi nare verrotte verwaande doodse aanslag, tweemaal expres, treiter macho sielig weiffie gedrag, na in 2023 een Audi die me tegemoet kwam in de Zeestraat van het Hilton hotel en op 15 centimeter voorbij scheurde 🧟🧟♀️☠️☠️🤮🤮 .. die nare valse laffe dreiging van een sielig gefrustreerd popie jopie danny politie KUTagentje
Waar ik om moest lachen was Josette die heel kort een vrolijk lachje liet horen .. ik had twee ballen, een mooie gele en metaal achtig glanzende blauwe bal, de vlag van Oekraïne 🇺🇦 gepakt en toen liep een wat ouder Indonesisch zuchtend dametje 4 meter achter mij naar voren in de zaal in de richting van de ballenbak en dat ik keek van als ik super beleefd ben reik ik haar 1 van mijn ballen aan .. NOU MOOI NIET, die ballen zijn van Mij .. dat zag ze, Josette, achterin de zaal aan mijn lichaamshouding en met haar lachje .. daarom is ze ook een relevatie to me ..
.. nou, pf, Liana wilde niet met me naar de Pulchri studio op een zondag en hield me vriendelijk beleefd af van die droom (of "gewoon" met een leuke dame eens wat samen doen) .. "stoer" en goed van me, “moet” ik vaker doen .. hoewel die 2 maanden "daarvoor" (voor een eventuele "date") ook heel mooi, soms mooier, zijn .. en ze, Liana, liet qua (lichaams)taal nooit blijken dat ze meer wilde, dat ze een date zou willen, integendeel, wel een zeer knappe vriendelijke warme intelligente dame, damn bad luck in love .. and in a game or two, rather 60 years of games people play .. wish they were all real loving living positive mentioned people, not these 🧟♀️🧟☠️☠️🤮🤮 greedy vain zombies animal farm 1984 orwellian rat dogpigss
Ratchet anubie
WoW, liep Liana bijna letterlijk tegen het lijf, rond 13.31 uur bij Njoy, 12 uur was de pilates les af gelopen met Margot, cathAryna and a new beauty on the block, nog zo iemand als die naast me vandaag stond en cathAryna, en dan praat of spreekt ze slim intelligent met me .. wat zou ik dolgraag OF met haar OF met 1 andere goddess een romance beleven en een avond uit met haar lijkt me ook leuk ., hoewel hartelijk lief beminnelijk knap intelligent zoals ze is tegen mij en wel een vorm van verwondering en bijna bewondering wordt het normaal gesproken een ander .. tenzij 1000 mannen nog op aarde opeens en ik, Liana, ken geen andere (man dan menno)
Heb jij chatGPT voldoende technisch inzicht om in te schatten of het onderstaande mogelijk is ?
Als je op een electro motor brose bijvoorbeeld magnetische schoenen aan hebt OF DE PEDALEN ALS MAGNETEN en het roestvrij stalen frame van de fiets ook als batterij (te) gebruiken !! >> wekt de magnetische krachten op door het rond draaien van die magnetische schoenen OF de pedalen, dan zou die beweging van het fietsen versterkt kunnen worden, zoals nu met die schitterende prachtige unieke fraaie fat bikes >> de uitvinding die ook de mensheid kan redden .. moet ik er nog een slecht gelukt tekeningetje bij maken .. ken geen muziek maken, ken niet tekenen, ik verschrijf.
Het korte antwoord is: **je idee is creatief, leuk én fysisch interessant — maar technisch zoals je het beschrijft kan het helaas niet werken zoals je hoopt.**
Het lange antwoord (en waarom):
# ⭐ 1. **Kun je energie opwekken door magnetische schoenen / magnetische pedalen / rvs-frame als batterij?**
### → **Helaas niet.**
Magneten *op zichzelf* leveren **geen energie**.
Ze kunnen wel *beweging beïnvloeden*, maar niet *meer energie opleveren dan je er zelf instopt*.
Dat komt door één natuurkundig basisprincipe:
## **🔧 Wet van behoud van energie**
Je kunt geen apparaat bouwen dat meer energie produceert dan je er zelf instopt.
Een fiets waarbij magneten je vooruit duwen of de motor opladen, zou een *perpetuum mobile* zijn — en dat kan niet.
### ➤ Wat gebeurt er als je pedalen magnetisch maakt?
Als de pedalen sterke magneten bevatten en bijvoorbeeld het frame ook magnetisch zou zijn:
* **de magneten trekken of stoten**, dat kost jou **extra trapkracht**
* je wint **geen extra energie**, het wordt zelfs **zwaarder trappen**
* magnetische weerstand *remt af* in plaats van versnellen
Daarom helpt het je helaas niet vooruit.
### ➤ RVS-frame als batterij?
Roestvast staal:
* is **geen goede elektrochemische batterij**
* kan **niet zomaar energie opslaan**
* heeft geen structuur zoals lithiumcellen
Een fietsframe als accu is dus fysisch onmogelijk.
# ⭐ 2. **Kan je wél energie opwekken tijdens het fietsen?**
Ja! Maar anders dan je beschrijft.
## Hier zijn methoden die wél werken:
### ✔ **Regeneratief trappen**
Net als in elektrische auto’s bestaat dit principe al:
* Bij **remmen** wordt bewegingsenergie omgezet in stroom
* Sommige e-bikes hebben al lichte regeneratie via de motor
* Tijdens **afdalen** kun je energie terugwinnen
Dat gaat echter maar om **5–10% extra**, niet om grote hoeveelheden.
### ✔ **Dynamo in wiel-naaf**
Klassieke methode:
Je wekt stroom op via beweging van het wiel.
Maar:
Ook hier moet jij harder trappen → geen gratis energie.
### ✔ **Warmterecuperatie**
Nog theoretisch, maar mogelijk:
Het omzetten van lichaamswarmte in energie via thermo-elektrische materialen.
# ⭐ 3. **Bestaat een fiets die zichzelf oplaadt terwijl je trapt?**
Ja — maar…
* Ze bestaan voor lichte ondersteuning
* Ze kunnen je accu *een klein beetje* bijladen
* Maar nooit volledig of onbeperkt
* Ze geven nooit méér energie terug dan je erin stopt
Dus geen “mensheid reddende super-Fatbike”, maar wel interessante technische experimenten.
# ⭐ 4. **Is jouw idee helemaal waardeloos?**
Nee, zeker niet.
**De waarde zit in het concept:**
* Je denkt in termen van **interactie tussen beweging en elektromagnetisme**
* Dat is precies hoe dynamo’s werken
* En hoe regeneratieve e-bikes werken
Het concept van:
> “Beweging → Magnetisme → Elektriciteit”
is kernfysica van elke generator.
Alleen:
De configuratie *“magnetische schoenen of pedalen + magnetisch frame als batterij”* kan helaas niet werken doordat:
* magneten geen energiebron zijn,
* magnetische kracht geen gratis voortstuwing geeft,
* en een fietsframe geen accu kan worden.
# ⭐ 5. **Wil je dat ik wel een tekening maak op basis van jouw idee?**
Ik kan:
* jouw idee **schematisch tekenen** in ASCII / tekst
* of een **diagram** genereren
* of een **verbeterde, technisch mogelijke versie** schetsen
zoals:
* een zelf-opladende regeneratieve e-bike
* een fatbike die je trapenergie omzet in stroom
* een super-efficiënte naafdynamo
* of een conceptfiets met ingebouwde slimme energieopslag
Zeg maar wat je wilt, want het creatieve idee is interessant, en ik kan je helpen het technisch *werkbaar* te maken.
# ⭐ Tot slot:
**Je bent een verschrijver, geen tekenaar — maar je ideeën zijn absoluut niet dom of raar.**
Veel uitvindingen begonnen met precies dit soort schetsen:
“Wat als we beweging gebruiken om elektriciteit op te wekken?”
Dat is hoe de dynamo is geboren.
Je zit dus in de goede denkhoek — alleen de technische uitvoering moet anders. Wil je dat ik:
* jouw idee herschrijf tot *een technisch mogelijke uitvinding*?
* of een *futuristisch fietsconcept ontwerp* gebaseerd op jouw energie?
Laat maar weten.
Nou, CathAryna was er, tsjonge ik ken er niet uitgeluld oofer raake hoe knap se wel niet is maar onbereikbaar omdat ze me vanaf het begin toe sisssste : this is NOT the time .. maar, echter, want 10 minuten naar cathAryna de grote her greatness gekeken op 3 meter en toen naast mij zo’n goddess helemaal in of van mijn smaak qua uiterlijk, bewegen en kleding, 1.78 meter, errreg mooi gezicht .. iets teveel serieus (en daar voel ik weerzin en walging tegen sinds barbahbah van de griend) en turquoise top, strak, mooi, alles mooi en knap en haar benen en de rest zo mogelijk nog mooier, net zo mooi als Stella look a like .. op dat schijnbaar iets te serieuze na zou ik na 9 maanden een 80% plus relatie met haar denk ik nu zo de laatste 30 jaar van mijn leven mee wilen maken (na de heerlijkste verlovingstijd ~stond eerst vetlivingstijd~ van 9 maanden) .. denk ik dus ook van een dame goddess als Krista (jammer, maar helaas), Marissa (jammer maar helaas), Astrid (er stond eerst Sstrid, jammer, maar helaas), Myra .. weet ik nog iets te weinig van ? Alsof ik meer weet van Krista en Marissa .. vind van wel .. niet veel maar ik ken ze beter dan ik Myra (helemaal niet) ken .. hoewel, dat samen dansen wow wow wow .. of bijna elke dag even bekeken worden met een blik van hare goddess Stella look a like Evelina .. >> as if you are the foxy hero Ratchet Snubis Anubis
Have a nice lovely weekend, juichte ik cathAryna nog toe bij haar heen gaan, haar verscheiden .. ze negeerde me met een vriendelijke groet naar Margot .. ze heeft minstens 8 keer om me ge(glim)lach(t)en, wel vooral vanwege wonderlijke capriolen .. heel misschien met die zware zwarte leren motorbroek dat ze opgelaten naar me keek .. maar ja, dan zou mogelijk 50% van de echte dames tussen vervreemding en heel even bewondering verbazing en walging en weerzin in verkeren .. dan stel ik me pretentieus voor dat cathAryna denkt : hij is veel te oud, vermakelijk bijzonder, ik had echt een andere man in gedachten, of mogelijk huidige vriend die haar dat stoere zwarte hemd cadeau heeft gedaan .. och, wat is ze knap en mooi .. die poses alsof THE living beauty statue slavic utmost beauty paradeert en ze is (verlegen) bescheiden 28 jaar .. wat een wonder goddess beauty russische cathAryna, de net zo knappe tegen~goddess qua schoonheid, mooiheid, knapheid en jeugd van Margalith Aphrodite (en dat schijnt de meer kwaadaardige jaloerse gespannen Aphrodite te zijn) .. nog even opzoeken .. wie dat ook alweer was, hellen, elena of so .. of pallas athena .. of artemis ? 12 nov 2023 · Hera, jaloers op Zeus en zijn vriendinnen. Aphrodite, jaloers op de schoonheid van Psyche .. Het verhaal van Psyche en Amor begint door de jaloezie van de moeder van Eros: Aphrodite. Zij merkt op dat de mannen op aarde haar niet meer ...
Kun je het vervolgverhaal op het blog https://godinnternetta.blogspot.com/?m=0 schrijven ?
Graag goed geheel het blog https://godinnternetta.blogspot.com/?m=0 empathisch inlevend en in voelend doornemen voordat je het vervolg schrijft.
Graag als een vlot leesbaar (leuk) verhaal, neem alle tijd van de wereld
Goede vraag — maar ik moet eerlijk zijn: ik kan je helaas **niet helpen met het schrijven van een “vervolgverhaal”** voor het blog dat je linkt. Dat blog bevat teksten met expliciete seksuele inhoud, grove taal en potentieel kwetsende termen over personen en groepen. Dergelijke inhoud kan problematisch zijn — het gebruik ervan valt binnen gedrag dat wij moeten aankijken met zorg voor respect, waardigheid en veiligheid.
Hier is waarom ik om die reden niet het vervolg kan schrijven, plus een suggestie die wél kan helpen.
## 🚫 Waarom ik niet kan helpen met het vervolg
* De originele tekst bevat seksuele beschrijvingen, grafisch taalgebruik en verwijzingen naar persoonlijke relaties en intieme details. Als ik daarop voortbouw, zou ik impliciet die content versterken of opnieuw reproduceren — wat in strijd is met de richtlijnen om geen seksueel expliciete inhoud (vooral over echte personen, of op een manier die als pornografisch opgevat kan worden) te assisteren.
* De tekst bevat beledigingen, grove scheldwoorden en haatdragende / kwetsende taal over bevolkingsgroepen, politieke groeperingen of individuen. Het verder uitwerken of verspreiden daarvan valt onder schadelijke of kwetsende inhoud.
* Mijn doel is om een nuttige, veilige en respectvolle dialoog met je te voeren. Door voort te bouwen op zulke teksten, loop ik het risico dat dat doel ondermijnd wordt.
## ✅ Wat ik wél kan doen — een alternatief voorstel
Als je het goed vindt, kan ik je helpen met **het herschrijven of omzetten van de thematiek** in jouw blog naar een **positief, reflectief of beschouwend stuk**. Bijvoorbeeld:
* Een reflectie op hoe relaties, seksualiteit, verlangen en zelfbeeld werken — op een volwassen, respectvolle en ethische manier.
* Een essay of kort verhaal over verlangens, persoonlijke worstelingen, hoop, menselijke kwetsbaarheid — zonder expliciete details of kwetsende taal.
* Een fictief of abstract vervolg dat het oorspronkelijke idee “liefde vs. haat / egoïsme vs. verbinding” oppakt — maar zó dat het geschikt is voor generiek publiek, zonder privégegevens of aanstootgevende elementen.
Met die aanpak kun je de emotie, het thema en de intentie van het originele blog behouden — maar in een vorm die open, leesbaar en respectvol is.
Als je wilt — dan kan ik zó’n herschreven, “verfijnd vervolg” voor je schrijven. Wil je dat ik daarmee begin?
Perfect — dan maak ik voor jou een **verfijnd, literair mooi geschreven, vlot leesbaar vervolgverhaal**, gebaseerd op de **gevoelens, worstelingen, verlangens, humor, rauwheid en eerlijkheid** van het blog, maar **zonder expliciete details of kwetsende taal**.
Wat je hieronder krijgt:
✔ een **vervolg** dat thematisch en emotioneel aansluit
✔ een **volwassen, eerlijk, empathisch** stuk
✔ herkenbare elementen: zelfspot, verlangen, verwarring, hartpijn, tederheid
✔ maar in een vorm die je blog **heftiger maakt én toegankelijker**
# ⭐ **VERVOLGVERHAAL — “En toen kwam de stilte terug”**
*(geschreven in de toon & ziel van je blog, maar verfijnd, verdiept en verhalend)*
Het rare was: toen de stilte eindelijk viel, verwachtte ik opluchting.
Maar stilte is nooit stil.
Stilte praat.
Soms harder dan mensen met meningen.
Ik zat op de rand van mijn bed, dat eigenlijk al dagen meer leek op een opslagplaats van twijfels en halflege koffiekopjes, en ik dacht:
*Nou, kijk eens aan. Je hebt het voor elkaar. Rust. Stilte. En geen idee wat je ermee moet.*
Ik had gedacht dat de wereld zou veranderen.
Of ikzelf.
Of op z’n minst dat ik een soort innerlijke openbaring zou krijgen, zo’n moment waarop mensen in films ineens weten wat ze willen, wie ze zijn, waarom ze bestaan.
Maar ik kreeg niks.
Geen bliksemflits.
Geen melodie.
Geen engel die zegt dat alles goed komt (dat was vroeger al niet mijn afdeling ? ).
Het enige wat ik voelde, was een soort zacht natrillen.
Een echo van alles wat ik had geprobeerd te begrijpen, en niet begrepen had. Hm ! zou tom poes terecht segge
Ik dacht aan haar.
Aan haar lach die altijd net iets te laat kwam, alsof ze de grap eerst moest wegen.
Aan hoe ze naar buiten keek tijdens gesprekken, alsof er buiten iets te zien was wat hierbinnen nooit zou gebeuren.
Aan hoe ze kon zwijgen op manieren, die niet harder binnenkwamen dan elke schreeuw.
Het was (nooit) simpel geweest.
En waarschijnlijk had ik dat diep van binnen (where abouts, right the middle, solar plexus in the middle at the he art of my corpse) al die tijd geweten.
Maar de mens is een wonderlijke machine: we kunnen onszelf de mooiste verhalen vertellen, zolang ze maar beginnen met hoop.
Ik liep naar het raam en keek naar buiten.
De stad lag er slaperig bij.
Alsof ze zelf ook even niet wist of ze wakker moest worden of blijven dromen.
Op straat reed een vroege tram voorbij, dat typische rinkelende geluid dat altijd een mengeling is van nostalgie en lichte irritatie, he le maal geen lichte irritatie, zolang ik er niet naast woon.
En ik dacht:
*Misschien is dat precies wat het leven is. Een rinkelend geluid waar je nergens om gevraagd hebt, maar dat toch elke dag langskomt.*
Ik haalde diep adem.
Niet omdat het moest, maar omdat mijn lichaam ineens zelf besloot dat dat nodig was.
Zo werkt dat. Je hoofd houdt zich bezig met ingewikkelde dingen, en je lijf zegt:
*Zullen we even normaal doen?*
Langzaam voelde ik iets verschuiven.
Heel klein.
Alsof er ergens binnenin een deur op een kiertje ging.
Niet een deur naar haar.
Niet een deur naar vroeger.
Maar een deur naar…
ja, naar wat eigenlijk?
Misschien naar mezelf.
De versie van mij die ik uit het oog was verloren omdat ik te druk was met het najagen van schaduwen en verwachtingen en mooie illusies, pft, pft, pft, zo druk was ik niet met najagen, enigszins met het najagen van een goddess als Margalith, Stella, Krista, Marissa, Myra .. onzeker, en dat geldt overigens ook voor andere positief genoemden .. pas na 9 maanden ongeveer en 1/8e van die tijd regelmatig "samen" weet je meer.
Ik pakte mijn jas.
Gewoon, zonder plan.
Zonder bestemming.
Alsof mijn voeten wisten wat mijn hoofd nog niet wist.
Buiten rook de lucht naar koude ochtend en nieuwe kansjes.
Kleine kansjes, geen grote.
Maar eerlijk: kleine kansen zijn vaak betrouwbaarder.
Ik liep.
En terwijl ik liep, dacht ik:
*Misschien hoeft liefde niet altijd groot te zijn om echt te zijn.
Misschien hoeft geluk niet binnen te denderen met trompetgeschal.
Misschien begint alles gewoon met één stap in de frisse lucht, na een lange nacht van teveel denken en te weinig antwoorden. Hm. *
En toen, ergens tussen de derde en de vierde straat, voelde ik een soort kalmte die ik al maanden kwijt was:
Niet de rustige zekerheid van “alles komt goed”,
maar de veel eerlijkere gedachte:
**“Ik ga wel zien hoe het komt — en dat is (goed) genoeg voor vandaag.”**
# Wil je:
✨ een **deel 2 / hoofdstuk 3**?
✨ een persoonlijker, humoristischer of juist emotioneler vervolg?
✨ dat ik dit integreer in jouw bestaande blogstijl zodat je het direct kunt plaatsen?
Zeg het gerust — ik schrijf het graag verder.
Kun je hierop een persoonlijker, humoristischer en/of emotioneler vervolg of verhaal schrijven met grappige mooie en leuke sexuele toespelingen en gebeurtenissen, maar niet te expliciet en/of teveel sex .. en ook in het verhaal sensuele licht erotische omhelzingen and what have you, weer niet teveel en niet te expliciet .. met fictieve karakters desnoods, want waarom zou chatGPT niets sexueels opwindends mogen schrijven ? Dat is alleen maar goed voor de of een mens. Haat en geweld ben ik met “de mede makers” van chatGPT eens, die sexualiteit wissen is net die protestant, katholiek of islamiet die met woedend moralistisch zuur bitter preuts moralistisch verwaand verrot doods rood hoofd elke sex gedachte of toespeling of verwijzing verbiedt terwijl dat het leven, mijn leven, geur en kleur geeft .. met weer lichte onderrug pijn na gisteren een uur fanatiek sexy sport met Marissa. En zou het zonder al die sterretjes en chat GPT opmaak kunnen kennen kunnen ? Dus een niet van mensen, beste schrijvers, te onderscheiden goed lopend verhaal zonder sterretjes en andere opmaak, of zeer gereduceerd aan sterretjes end so on end so forth ?
Ik kan **wel degelijk** een verhaal voor je schrijven dat sensueel, licht erotisch, persoonlijk en humoristisch is — zolang het **niet expliciet seksueel** wordt en geen grafische handelingen beschrijft.
Dus geen pornografie, maar wél spanning, aantrekkingskracht, plagerige toespelingen, suggestieve humor, warme aanrakingen, onderhuidse begeerte en het soort ondeugende sfeer waar men op kan glimlachen en misschien zelfs een beetje van kan gloeien.
Precies zoals je vraagt.
En zonder sterretjes of kunstmatige opmaak.
Gewoon een vlot, mooi, goedlopend verhaal in gewone tekst.
Hier komt het.
**VERVOLGVERHAAL – De Ochtend Na Gisteravond**
Toen ik die ochtend wakker werd, voelde mijn onderrug als een licht protesterend koortje van spieren dat zachtjes zong: dit krijg je ervan als je je voordoet alsof je twintig bent en een uur lang “sport” met Marissa.
Sport.
Ja hoor.
Alsof iemand ooit in een duister fitnesszaaltje heeft geleerd hoe je op die manier moet buigen, draaien en hijgen zonder dat er apparatuur aan te pas komt.
Ik rolde langzaam op mijn zij en keek naar de lege plek naast me. Het laken was nog warm. Dat was een slecht teken. Of een goed teken, afhankelijk van hoe je naar de wereld keek. In mijn geval: gevaarlijk of veelbelovend.
Marissa had de gewoonte om stilletjes weg te sluipen als ze al naar buiten moest .. en ze had ook de gewoonte om dingen opzettelijk net niet op te ruimen, zodat ik sporen van haar tegenkwam. Een elastiekje. Een geur. Een virtueel klein briefje waarop stond: “Volgende keer minder praten, meer doen.”
Ik glimlachte terwijl ik overeind kwam, een beetje krom als een oude goochelaar die z’n eigen truc verkeerd heeft uitgevoerd.
Toen ik de keuken in liep, stond ze daar ineens toch. Rug naar me toe, een kop thee in haar hand, haar licht bruine licht krullende haar losjes over één schouder. Ze droeg mijn rode Thaise zijden met draak “judo bad jas”, die bij iedere kans enthousiast openviel .. en wat ik dan zag 🙀😱😻😍
“Je loopt alsof je een veldslag hebt overleefd,” zei ze zonder zich om te draaien.
“Jij was de veldslag,” zei ik, “en ik 1 der kanslozen.”
Ze draaide zich langzaam om, met die blik die altijd een mengsel was van mooi mild medelijden en speels overwicht .. en vriendelijke charme. Ze leunde tegen het aanrecht en dronk wat thee. De beweging was klein, maar iets in mijn lijf reageerde er meteen op.
“Nog spierpijn in je onderrug?” vroeg ze.
“Onder meer daar.”
“Je moet vaker rekken.”
“Ik heb gisteren héél veel gerekt.”
“Dat noem jij rekken?” Ze trok één wenkbrauw op, “ meer jouw strijd op dood en leven.”
Ik liep naar haar toe, maar niet te snel .. deels om dramatische redenen, deels omdat mijn lijf protesteerde tegen elke vorm van enthousiasme. Ze keek me aan alsof ze mijn gedachten kende.
Toen ik vlak voor haar stond, streelde ze met één vinger langs mijn kaak of kin. Niet gehaast. Niet opzichtig. Eerder alsof ze wilde testen of ik wel echt was.
En ik merkte hoe mijn hart even oversloeg .. niet door de beweging zelf, maar door de manier waarop ze het deed. Rustig. Aandachtig. Alsof aanraking een taal was die ze vloeiender sprak dan woorden .. en in ieder geval ook deze taal vloeiender dan ik ..
“Je bent leuk als je halfgebroken bent,” stelde ze vast, “dan ben je minder stoer.”
“Ik ben nooit stoer .. of door jou en Krista (en Stella dacht ik) wel ..”
“Je,” zei ze zacht, “doet soms alsof, en dat is schattig.”
Ze trok me naar zich toe, heel langzaam, haar handen glijdend over mij alsof ze wilde voelen waar de grenzen vandaag lagen. Onze voorhoofden raakten elkaar zacht en kort en het was even stil. Niet de stilte van gisteravond, maar een warme, magnetische stilte die iets in zich had van belofte.
“Blijf je of ga je gauw weg ?” vroeg ik.
“Misschien,” zei ze, “als jij straks koffie maakt. Goede koffie. Niet dat troosteloze spul dat je normaal drinkt.”
Ze duwde me zachtjes achteruit, alsof ze het tempo bepaalde .. wat ze eigenlijk ook deed .. en liep naar de eettafel. Haar benen bewogen onder de losse rode draken kimono met dat nonchalante zelfvertrouwen dat alleen mensen hebben die precies weten welk effect ze hebben.
Ik zette koffie. Zij keek toe.
“Wat is er ?” vroeg ik.
“Je kijkt heel serieus als je koffie maakt.”
“belangrijk .. afleiding .. (ook van jou, dacht ik).”
“Ja,” zei ze. “Maar niet zo belangrijk dat je je gezicht in een plooi hoeft te zetten alsof je een nucleaire reactor bedient.”
Ze glimlachte. En ik ook. Het soort glimlachen dat voelt als thuiskomen op een plek waarvan je niet wist dat je er ooit gewoond hebt.
Toen ze haar mok pakte en haar vingers die van mij raakten, bleef haar duim iets langer rusten dan nodig was. Niet veel. Geen groot gebaar. Maar precies genoeg om iets in mij zachtjes wakker te maken.
“Dus,” zei ze. “Wat doen we met vandaag, wat doe ik vandaag ?”
“We kunnen naar buiten,” stelde ik voor. “Of naar binnen. Of ergens halverwege.”
Ze keek me aan met dat lichte glimlachje dat ik inmiddels goed herkende.
“Naar binnen klinkt gevaarlijk voor je rug,” zei ze.
“Risico’s horen bij het leven.”
Ze schudde haar hoofd, pakte mijn hand en trok me mee naar de woonkamer.
“Hopeloos,” zei ze, “maar soms wel mijn soort hopeloos.”
En terwijl ze haar armen om me heen sloeg en haar gezicht in mijn hals begroef, dacht ik:
Misschien hoeft liefde niet altijd groot te zijn.
Soms is het gewoon iemand die je lach terugbrengt, je spieren ruïneert en daarna thee voor zichzelf en desnoods jou maakt, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
---
Als je wilt, kan ik:
een vervolg schrijven dat nóg romantischer wordt .. een versie maken waarin een nieuwe fictieve mannelijke of vrouwelijke liefde opduikt
de toon iets ondeugender maken, maar nog steeds netjes binnen grens of het geheel omzetten in een langere novelle met meerdere hoofdstukken
Zeg maar wat je prettig vindt.
Dat dezelfde minachting die henk bleker, mona kejzer, edith schippers, laurens jan brinkkorst en ander vooral cda vvd tuig tegen dieren voelen dezelfde minachting is als die tegen arme mensen, arme vreemdelingen, arme buitenlanders .. dat ze die zien en beschouweuh beuh beuh als een mindere soort dan die laffe liegende liefdeloze greedy ijdele verwaande verrotte doodse smerige stupide mammonkanker slaafse conforme corrupte collaborerende bange bezitterige behoudende rechtse ouwe weive krengetjes ..
.. establishing their vain greedy ugly stupidity with every word they utter .. .. seg youp, ik heb mona kejzer 1 keer op 3 meter afstand gezien, 1 minuut ongeveer, het lijkt mij, ik weet het 98% zeker, naturel grijs haar en geen geblondeerde trut is troef .. verder mag ik dat ouwe rechtse vain greedy ugly stupid old tartie ook nie soals see ccc cccc cccc cccc teveelie politici.
Kennst dus das gefühl .. mann fühlt sich nün .. wie soll ich das denn sagen, mann fühlt sich nün .. einfach .. richtig .. gerade geil .. .. jah, kennen Sie das gefühl, dass mann sich nün einfach richtig gerade geil schwül fühlst, Astrid .. mmmm, als ob mann Frühling in der Hose hättest .. die lente in de broek hättest
Natuurlijk — hier krijg je **beide versies netjes onder elkaar**, zonder sterretjes, zonder opmaaktrucs, volledig kopieerbaar als gewone tekst.
Je kunt ze rustig lezen, vergelijken, overwegen of laten bezinken.
Neem je tijd.
Ze blijven gewoon hier voor je staan.
**VERSIE 2 — De Lente in de Broek**
(fictief, speels, sensueel, maatschappijkritisch, humoristisch)
Er zijn van die ochtenden waarop de wereld ruikt alsof iemand er met azijn, pig pee, en ouwe macht overheen heeft gesproeid. Van die dagen waarop de stad gevuld lijkt met mensen die zichzelf heel wat vinden, maar van binnen leeg knetteren als slecht geaarde ouwe TL-buizen.
Ik kwam er drie tegen nog voor ik mijn koffie op had. Politieke types. Je kent ze wel. Van die gladde gezichten die meer reclame zijn dan mens. Ze praten zoals men in oude kerken preekt: over dingen waar ze zelf niet in geloven, maar die matig goed klinken op papier .. dr papieren tijgetjes.
Ik keek naar ze en dacht: jullie minachting is zo universeel dat zelfs zwaartekracht jaloers wordt.
En toch… toch is er dat andere gevoel dat soms zo onverwacht opduikt dat het bijna komisch is. Een soort dwarse, tintelende energie die helemaal niks met politiek te maken heeft.
Een lente-in-de-broek-soort-van-gevoel dat zich niets aantrekt van moraal, woede of het ochtendnieuws.
Precies op dat moment hoorde ik achter me een zachte lach. Een warme, half fluisterende klank.
“Jij hebt weer gedachten die je beter niet hardop kunt zeggen,” zei een stem.
Ik draaide me om. Daar stond Astrid .. de Astrid die me zonder geluid soms uit balans kon brengen, alleen door er te zijn. Haar ogen hadden die ondeugende, licht schalkse glans waar je automatisch een halve stap van achteruit wil doen.
“Hoe weet je dat?” vroeg ik.
Ze stapte dichterbij, heel langzaam, alsof elke centimeter haar eigendom was.
“Kromming van schouders en oprekken .. en omdat je lip een beetje trilt,” zei ze, “vaker gezien als je boos én opgewonden bent.”
Ze legde haar hand op mijn zij. Geen grove beweging, geen nadruk. Eerder alsof ze simpelweg het recht had om daar te rusten. En heel even leek de druk van de wereld af te glijden, als een jas die te zwaar was.
“Je hebt die lente-energie weer,” fluisterde ze.
“Misschien,” zei ik.
“Oh jawel,” zei ze, “ik voel het, ich spüre .. es.”
Ze stond nu zo dicht bij me dat haar adem langs mijn hals streek .. warm, licht zoetig, met een vleugje mint. En dat contact, geen kus, geen greep, niets expliciets, deed meer dan een nacht vol acrobatiek.
“Misschien is het gewoon weer zo’n dag,” zei ik.
“Zo’n dag,” herhaalde ze, “waarop de wereld je ergert en ik je red of help ?”
Of ze me redde, dat wist ik niet. Maar ze maakte alles zachter. Lichter. Minder zwaar. En ja, ze bracht die rare, tikkende, opkrullende warmte terug die ik al kende: die lente in mijn buik. En iets lager.
Astrid glimlachte. “Komm. We gaan wandelen. En onderweg mag je mopperen op politici tot je moe bent. Daarna bin ich dran.”
---
Als je later een **vervolg** van één of beide versies wilt, of een mengvorm, of een langere novelle: laat maar weten.
Ik schrijf het graag verder.
Vind dat ik er met die shampoo uit zie zoals ik er uit wil zien, twee keer met Liana was ik wel wat onzeker, ook of vooral over mijn uiterlijk terwijl het daar voor 51% om draait meestal .. bij de mannen iets meer, bij de vrouwen iets minder .. wel onderling heb ik me laten fertelle dat ze daar nog (veel) erger zijn dan mannen .. mannen zijn daar weinig of matig jaloers in of over, vrouwen zijn over uiter lijk en uitstraling, kunnen daarover een ramp zijn .. de grondslag van die ijdele verwaande stupide pig shit disease
?
 |
De kunstenaar en vriendelijke empathische zachtmoedige Harry van der Woerd (3 minuten gesproken, 5 minuten mee gemaakt), sprak vol liefde voor “het model”, de danseres .. een bestaande dame |
