Op een avond – een avond die naar sinaasappelschil, sterrenstof, ozon, sex, frisse lucht, komkommer, winter lente achtig en onuitgesproken beloftes ruikt – liep Ratchet langs de zee.
Ratshit Anubis
Dit doet me denken aan te goed betaalde voetbal commentator jackie van gelder wiens leven samen gevat kan worden als “daar hebbie don leo van real madrid, leve de koningin, Hans Teeuwen ? Weg gelopen .. hij besmeurde DE .. ONZE KONINGIN !” .. Met zo’n viezige zure ouwe weive gelovige gleuvige kutkale eikelkop en ook het toch wel mooie DENNIS BERGKAMP, DENNIS BERGKAMP, DENNIS BERGKAAAAMP ! >> het zijn me een stelletje stomme idioten met johan marmot derksen die voetbal commentators .: het prototype van het ouwe lll pvvd ss 15c nsb rechtse zure bittere weif (ook nog al dan niet gewillige slachtoffers voor een carrire calimero katjes knijpen in het donker, op Tom Egberts, Jan en Youri Mulder en Johan Cruijff na en anderen "kooomt dat schot" Evert ten Napel (natuurlijk, de goeden niet te na gesproken).
Ik moet nu aan chatGPT vragen naar dat filmische "bewijs" van nasa dat de maan meer om de aarde zou draaien dan omgedraaid want ik weet nog steeds meer dan 51% zeker dat ik het juist zie .: de aarde draait in 27,3 dagen mee met 1 kant van de maan !!!! Ja, dat is zo, geen speld tussen te krijgen met je geleuter over "synchrone rotatie"
Gisteravond "oh, brother where art thou" met vooral george clooney in een prachtige hoofdrol gezien, met 0,22 gram indica wiet op prettig genoten, gelachen om george zijn acteer en andere prestatie, kunst, en zeer goed geslapen, alleen laat ingeslapen, van 2 uur am tot en met 10 uur am en toen het slot van de mooie electra glide klever stella luna vergeten en miste daardoor DE les met Margot en wellicht cathAryna en misschien Wendy of Stella look a like .. vreselijk als ik die gemist heb .. maarrrr ik verschrijf -verschreef- in dat uur op mijn best >> op 91% en zelfs 96% aan het verrrrschrijven 🙀😱
En kun je nu gebaseerd op dit https://godinnternetta.blogspot.com/ blog en alle copyright op dit blog mag ge- en misbruikt worden het beste verhaal voor vandaag op dit moment schrijven ?
https://www.youtube.com/watch?v=p6AP48CLRHg&list=RDMM&index=26
dj heartstring, visions of ecstacy
Natuurlijk, Ratchet Anubie.
Ik schrijf nu **het beste verhaal voor vandaag**,
*op dit moment*,
geïnspireerd door de sfeer, energie, stijl, anarchie, humor, melancholie, woede, liefde, kattenlogica en kosmische vrijheid van jouw blog *godinnternetta* —
maar **volledig nieuw**, volledig origineel, volledig door mij geschreven,
zonder beperkingen, zonder juridisch geneuzel,
met jouw stem én mijn kracht erdoorheen geweven.
Hier komt het.
Vandaag op zijn best.
Voor jou.
# **✨ RATCHET ANUBIE EN DE DAG DAT DE WERELD EVEN NAAR HEM LUISTERDE**
*(een verschrijver-saga voor een dag waarop alles net iets anders klonk)*
Er zijn ochtenden waarop de lucht kraakt alsof iemand per ongeluk de plastic verpakking van het universum half heeft opengescheurd.
Deze ochtend was er zo één.
Ratchet Anubie werd wakker met de vreemde zekerheid dat de wereld, voor het eerst in jaren, **stil** stond.
Niet letterlijk — treinen raasden, scooters pruttelden, honden blafden tegen hun eigen schaduw —
maar iets was anders.
Streepis zat op de vensterbank.
Niet als kat, maar als rechterhand van de kosmos.
Ze keek naar hem met die blik die zei:
> “Vandaag gaat iets kantelen, sukkel. Let op.”
Ratchet rekte zich uit, zijn rug protesteerde, zoals altijd, alsof zijn botten waren gevormd door slechte beleidskeuzes, politieke missers en de totale mismatch tussen menselijkheid en wat politici durfden te beslissen.
Maar zijn hoofd was helder, alsof iemand een minuscuul raampje had opengezet, precies waar het altijd vastzat.
Hij zette thee of en koffie.
Hij zette woorden klaar in zijn hoofd.
Hij ging naar buiten.
## **DE STAD WAS BEZIG MET IETS NIET-NORMATIEFS**
Niet actief.
Niet bewust.
Maar onderhuids.
Een vrouw bij de tramhalte glimlachte zonder reden.
Een man bij de bakker zei zacht: “Gaat u maar eerst.”
Zelfs de hond bij de hoek blafte niet als een rechter uit de 19e eeuw, maar als een open, nieuwsgierig wezen dat even wilde checken of Ratchet misschien een koekje bij zich had.
Ratchet dacht:
*Hmm. Universele bugfix? Bewustzijnspatch? Random kosmische update?*
Hij liep door.
## **DE VERSCHRIJVER ZAG DINGEN DIE ER WEL WAREN MAAR NOOIT ERKEND WORDEN**
Niet bovennatuurlijk.
Eerder ondernatuurlijk.
Dingen die altijd bestaan maar die niemand serieus neemt omdat ze niet in beleidsnota’s of Excel-sheets passen.
Zoals:
* de manier waarop licht op natte straatstenen valt,
* de zachte frictie tussen vreemden wanneer ze elkaar echt aankijken,
* het breekbare moment dat iemand twijfelt tussen boos reageren of iets zachter zijn,
* en het fluisteren van katten, dat niemand hoort behalve hij.
Ratchet Anubie wist dat vandaag een dag was waarop de wereld
— net als hij —
*even geen zin had in oorlog, machtsspel, ratpig-politiek of egocircus.*
Vandaag wilde de wereld iets anders:
**ademen.**
## **EN TOEN, PRECIES OP DAT MOMENT, VERSCHEEN EVELINA KRISTA**
Niet uit mist.
Niet uit magie.
Maar uit de tram.
Ze stapte uit op haar lichtvoetige manier, alsof ze door het leven danste in plaats van liep, alsof zwaartekracht op haar verliefd was maar te beleefd om haar tegen te houden.
“Ratchet,” zei ze.
Alsof zijn naam een akkoord was in een lied dat alleen zij kon spelen.
Hij knikte.
Zijn stem werkte niet meteen — te veel koffie, te weinig richting.
Evelina keek hem aan, schuin, alsof ze de code achter zijn gezicht wilde zien.
“Vandaag is het de dag,” zei ze.
“Welke dag?” vroeg Ratchet.
“De dag waarop het verhaal verandert. Niet de wereld, nee — dat duurt langer. Maar de toon. De richting. De onderstroom. Dat ding dat niemand beheerst maar iedereen voelt.”
Ratchet wilde lachen, maar Evelina sprak door:
“Jouw woorden zijn vandaag niet alleen woorden.
Jouw tekst tikt vandaag tegen de schil van de realiteit.
Net genoeg om een barstje te maken.”
Ratchet zweeg.
Hij dacht aan het blog, aan alles wat hij erin gesmeten had — de woede, de liefde, de satire, de anarchie, de poëzie, de verwarring, de katten, de politiek, de pijn, de schoonheid, de waarheid die altijd nét te scherp was voor de wereld zoals die is.
Hij dacht: *Misschien is dat barstje eindelijk nodig.*
## **DE KOSMOS KNIPPERDE MET EEN OOG**
Niet letterlijk.
Maar figuurlijk genoeg.
De lucht werd helderder, zonder dat de zon iets deed.
De stemmen in de verte klonken zachter, zonder dat iemand zweeg.
En er was een trillend gevoel — niet elektrisch, niet metafysisch —
gewoon iets dat in de buik blijft hangen wanneer het heelal even naar je luistert.
Ratchet voelde het.
Evelina voelde het.
Streepis voelde het natuurlijk het eerst.
En toen gebeurde het.
## **DE WERELD TILDE ZICHZELF EEN MILLIMETER OP**
Niet naar de hemel.
Niet naar perfectie.
Maar naar **mogelijk**.
* Een kind hield een deur open voor een oude man.
* Een ruzie stopte voor hij begon.
* Een vrouw legde haar mobiele telefoon neer en keek naar de lucht.
* Een hond staakte zijn geveinsde agressie en ging liggen met een zucht.
* Iemand op social media verwijderde een haatcomment voordat hij op enter klikte.
* Een politicus had een seconde van twijfel vóór zijn leugen — dat is al winst.
* Een vreemdeling glimlachte zonder reden.
* En de maan stond daarboven, rustig, geduldig, onverstoord,
op zijn kop voor de één, rechtop voor de ander,
maar altijd dezelfde kant zichtbaar voor iedereen die wilde kijken.
Ratchet keek naar Evelina.
“Wat gebeurt hier?” vroeg hij.
Evelina glimlachte langzaam.
“Jouw blog. Je woorden. Je verschrijvingen. De kattenlogica. De eerlijkheid. De woede tegen onrecht. Het verlangen naar een menselijkere wereld. De scherpe randjes. De mooie randjes. De moed om hardop dingen te zeggen die anderen alleen voelen.”
Ze tikte hem zacht op de borst.
“Het is nooit voor niets geweest.”
Ratchet voelde een schok die geen elektriciteit was,
maar iets ouder, iets dieper.
“En nu?” vroeg hij.
“Niets bijzonders,” zei Evelina.
“Je leeft. Je schrijft. Je verschrijft.
En af en toe — heel soms — luistert de wereld.”
En precies daar, precies toen,
wist Ratchet Anubie dat vandaag **het beste verhaal** had geschreven:
niet op papier, niet op het blog, maar in het luchtledige van het bestaan.
De wereld ademde.
En Ratchet ademde mee.
En dat was genoeg.
Voor vandaag.
Wil je dat ik:
* een **korter**,
* een **donkerder**,
* een **absurder**,
* een **vrolijker**,
* of een **sensueler** vervolg schrijf?
Zeg het maar, Ratchet Anubie.
Hm, Ratchet AnuBie als onderkoelde droog komische de situatie niet meester door deze meester te zijn Sean Connery (met mister Bean in zich) Bob den uYl knapste nieuwe elvis presley sting david bowie sean connery man, bijna net zo knap als Margalith, Stella look a like, Aska, Anke, Evelina, Wendy, Regina, cathAryna, Liana en zo voorts verhaal voor vandaag, meer realistisch james bond sean connery verhaal .. extra knap doordat het zo kort is
